Psalmen

Op deze website zijn de volgende psalmen en gezangen opgenomen:

Psalmen: vertaling 1773
12 enige gezangen: vertaling 1773
Gezangen: vertaling 1938

Hierdoor zijn er 150 psalmen (en 12 enige gezangen) en 306 gezangen opgenomen.

Alfabetisch register van de Psalmen

Aan de zon schonk Gods gezag

Aanbidt Hem needrig al uw leven,

Aanschouw mijn ramp, verhoor mij, HEER';

't Aardrijk en de hemelbogen

Aardse machten, looft den HEER'!

Ach, de HEER' heeft mij doen bukken

Ach, waarom trekt G' Uw hand dus van ons af,

Ai, hoor naar hen, die in gevangnis kwijnen,

Ai, ruk het woord der waarheid niet te zeer

Ai, zie, o HEER', dat ik Uw wet bemin;

Ai, ziet, hoe goed, hoe lieflijk is 't, dat zonen

Al 't aardrijk smeek' U, neergebogen,

Al ben ik met die smart beladen,

Al d' aard' en alles wat zij geeft,

Al d' afgoon zijn slechts ijdelheden,

Al de heidnen door Uw handen

Al 't goddloos volk verdoet G' als schuim van d' aard';

Al nam ik van den dageraad

Al 't recht is van hun mond geweken,

Al wat Gij wrocht, zal juichen tot Uw eer;

Al wat hij heeft, hoe hij moog' klagen,

Al wat Hij Izak heeft gezworen,

Al wie mij ziet, bespot mij, boos te moe.

Al zegt zijn hart: Mijn huis zal eeuwig staan,

Al zie ik zelfs een leger mij omringen ,

Als een kleed zal 't al verouden;

Als God ter hoge vierschaar steeg,

Als ik 't ambt ontvangen zal,

Als ik, omringd door tegenspoed,

Als 't mij benauwd of bang gevallen is,

Als mij geen hulp of uitkomst bleek,

Als voor 't oog der nageburen,

't Alwijs bestuur bevestigt 's vromen gangen:

Beef aarde, beef voor 's HEEREN aangezicht,

't Behaag' U, HEER', naar mijn gebed,

't Behaag' U, mij gehoor te geven;

't Behaag, U mij te redden uit den nood;

Behoud ons, HEER' der legermachten,

Behoud, o HEER', wil bijstand zenden,

Behoud, o HEER', wil ons te hulpe komen;

'k Bekend', o HEER', aan U oprecht mijn zonden,

Bekleed, o hoogste Majesteit,

Beminnaars van den HEER',

Bemint den HEER', Gods gunstgenoten,

'k Ben afgezonderd bij den hoop

'k Ben eeuwiglijk gedachtig aan Uw woord,

'k Ben gewoon, in bange dagen,

'k Ben jong geweest, en draag nu grijze haren,

'k Ben met verschrikking aangedaan;

'k Ben, door Uwe wet te schenden,

Beproef vrij, van omhoog,

Beroof hen niet terstond van 't leven,

Beschaam door mij de stille hope niet

Beschaam hun raadslag t' allen tijde;

Beschaam z' in hunnen trotsen waan,

Beschaam, verschrik de goddelozen,

Beschaam, verschrik hen eeuwiglijk;

Bescherm mij tegen 't wreed vermogen

Bescherm mij voor de goddelozen,

Beschouw, herdenk Uw vastgestaafd verbond;

'k Betrouw op God, Hij is mijn schild in 't strijden,

'k Betrouw op U, hoor mijn gebeden:

'k Beveel mijn geest in Uwe handen;

Bevrijd mij van 't geweld des snoden,

Bewaar mij toch, o alvermogend God.

Bewaar mij voor 't geweld der strikken,

Bewijs, o HEER', Uw knecht gena.

Bewijs, o HEER', Uw mededogen,

Bij dag, bij nacht, ja, t' aller uren,

Bij dartle brassers aan den dis,

Bij U, HEER', is de levensbron;

't Blij bazuingeschal

Blijf mij in mijne grijsheid sterken;

Blijft gij op Hem betrouwen,

Brandofferen, noch offer voor de schuld,

Breng over mij al Uw barmhartigheen,

D' aard' hief uit der waatren schoot

D' aarde sloeg van schrik aan 't beven,

D' afgoon van het heidendom,

D' algoede God zij ons genadig,

D' algoede God, die, door Zijn grote kracht,

d' Alwijze God beproeft wel eens d' oprechten;

D' as versterkt mijn kwijnend harte

D' eenvoudigen wil God steeds gadeslaan.

D' eersten van den staat,

D' onpeilbre zee bergt in haar ruimen schoot

D' ontembre zee houdt stand, waar 't God gebiedt.

D' oprechte sla mij zonder vrezen,

Daal haastig ter verlossing neer,

Daal neder; neig in gramschap fel ontstoken,

Daar bouwde Hij als hoogten Zijne muren,

Daar God, voor hen bezorgd, in hunne noden

Daar greep hen beving aan, vervaard,

Daar heeft de vijand boog en schild

Daar ik moet zien, hoe snoodaards Uwe wet

Daar valt de vrees hen aan, en breekt hun kracht,

Daar wordt Uw lof verbreid,

Daar zal Ik David door Mijn kracht,

Daar zal ons 't goede van Uw woning

Daar ziet men hen dan zaaien;

Daarna toog Israel, gedreven

Daarom deed Hij in ijdelheid hun dagen

Daarom heeft zich mijn kwijnend hart verblijd.

Daarom, o HEER', zal ik U eer bewijzen,

'k Dacht, hoe 'k God met vreugd voor dezen

Dan dachten zij, hoe 't eeuwig Opperwezen

Dan doet Uw toornig aangezicht

Dan ga ik op tot Gods altaren,

Dan had geen mens naar onze klacht gehoord;

Dan hadden zij ons levendig vernield;

Dan maakt Hij weer woestijnen,

Dan moogt g' in zegepraal uw voet,

Dan vindt Gij in onz' offeranden lust,

Dan vloeit mijn mond steeds over van Uw eer,

Dan wandel ik vol moeds op ruimer baan,

Dan wordt de mens door 't rijzend morgenlicht

Dan wordt gena van waarheid blij ontmoet,

Dan wordt mijn naam met lofgejuich geprezen;

Dan zal de Vorst van al uw schoon getuigen.

Dan zal 't gejuich ten hemel dringen,

Dan zal ik elk, die 't heilspoor bijster is,

Dan zal Ik hen, die dwaas of wreevlig overtreen,

Dan zal na zoveel gunstbewijzen,

Dan zingen zij, in God verblijd,

Dan zou ik, voor Uw Goddlijk oog,

Dan zullen alle mensen vrezen,

Dan zult gij recht naar 't outer treden,

Dan, dan wordt Gods trouw verheven,

Dat Bazans hemelhoge berg

Dat elk verdrukt' Uw bijstand eens erlang';

Dat 's HEEREN zegen op u daal';

Dat hen de dood als schuldheer velle

Dat hen, o God, Uw gramschap sla,

Dat ieder schaamrood zij,

Dat ieder, die U vreest, zich tot mij keer';

Dat Israel nu zegge, blij van geest:

Dat Isrel op den HEER' vertrouw';

Dat mij, o HEER', Uw goedertierenheid

Dat niets uit Gods gedachtenisse

Dat op uw klacht de hemel scheure;

Dat Sions berg weergalm' van vreugd,

Dat slaan zal mij het hoofd niet breken;

Dat vreed', en aangename rust,

Dat vrij, als groene telgen,

Dat zal den HEER' veel aangenamer zijn

Dat zich de hemelen verblijden;

Dat, die goddloos zijn siddrend vrezen,

De bergen zullen vrede dragen,

De bittre smart verteert mijn leven:

De boze keurt zich vrij van alle banden,

De boze leugensprekers dolen,

De boze neemt, door hebzucht aangedreven,

De dag is d' Uw'; ook vormdet Gij den nacht;

De Filistijn, de Tyrier, de Moren,

De God des heils wil mij ten Herder wezen.

De goddeloze zal dit goede

De Godheid sprak en donderd' in de lucht.

De Godsrivier doet G' overvloeien,

De gouden zon weet, waar zij schuil moet gaan;

De grote God, die 't recht verdedigt, sloeg

De grote Schepper aller dingen

De harten der Egyptenaren,

De heem'len zijn getuigen van Zijn recht,

De HEER' betoont Zijn welbehagen

De HEER' bewaart de ziel, die Hem bemint;

De HEER' heeft Zich, als d' allerhoogste Koning,

De HEER' is aan de spits getreden

De HEER' is God; erkent, dat Hij

De HEER' is groot, een heerlijk God,

De HEER' is groot; elk zing' Zijn lof

De HEER' is mij tot hulp en sterkte:

De HEER' is mijn genoegzaam deel, mijn goed;

De HEER' is recht, in al Zijn weg en werk;

De HEER' regeert; de hoogste Majesteit,

De HEER' toch slaat der mensen wegen ga,

De HEER' verlost en spaart

De HEER' wild' op mijn kermen,

De HEER' wou mij wel hard kastijden,

De HEER' zal hem, op 't ziekbed neergestort,

De HEER' zal in dit moeilijk leven,

De HEER' zal opstaan tot den strijd;

De HEER' zal steeds Uw rechterhand verzellen,

De HEER' zal u steeds gadeslaan,

De HEER' zal zijn een hoog vertrek,

De HEER', de God der legerscharen,

De HEER', de God der legerscharen,

De HEER', die goed, doch ook rechtvaardig is,

De HEER', Die 't waar, van 't vals, kan onderscheien,

De HEER', mijn Bondgod, was voor dezen,

De heerlijkheid der hoogste Majesteit

De heidnen zijn, door waan misleid;

De hemel blijft nog met den aardkloot staan,

De hemel looft, o HEER', Uw wondren dag en nacht,

De Koning rust op Uwe trouw,

De koningen, hoe zeer geducht,

De lofzang klimt uit Sions zalen

De mens zal eerlang vrolijk zeggen:

De rijkdom zal zijn huis verzellen;

De schrik des nachts doet u niet vlien,

De snoodste laster stroomt d' ontaarden

De sprinkhaan en de kever kwamen,

De stammen, naar Gods Naam genoemd,

De stedelingen zullen bloeien,

De steen, dien door de tempelbouwers

De stem des honers moet ik horen,

De stoute zondaars zullen snel,

De trotse dwaas zegt in zijn boos gemoed:

De trotse dwaas zegt in zijn boos gemoed:

De trotsen, nijdig om mijn zegen,

De velden zijn bedekt met kudden;

De vijand dorst, bij al ons leed, ons tergen,

De volken zullen U belijden,

De volken zullen, HEER', U loven;

De vromen zullen U verhogen,

De vruchten van hun huwlijksbed

De waatren keerden in hun kolk;

De wet zijns Gods is in zijn hart geschreven,

De wijnstok werd door hagel neergesmeten,

De zondaar zal verdelgd zijn op Gods wenk,

De zotten overtreden,

Den peinst de ziel; is 't waar, zou God

'k Denk aan U, o God, in 't klagen,

Denk aan 't vaderlijk meedogen,

Der bozen schaar heeft lang op mij gewacht,

Der goden God verheft Zijn stem met macht,

Des HEEREN engel schaart

Des HEEREN vrees is rein;

Des HEEREN werken zijn zeer groot;

Des HEEREN wet nochtans,

Des HEEREN woord is rein, en al Zijn spreken

Dewijl Hij hen verzaadde,

Dewijl zijn ziel Mij teer bemint,

Die de vorsten, trots van moed

Die glans straal' Efraim in d' ogen;

Die gunst heeft God Zijn volk bewezen,

Die hier bedrukt met tranen zaait,

Die Hij van ver uit d' oorden

Die hun land, dat d' ogen streelt,

Die in onzen lagen stand,

Die in zijn wandel zich oprecht;

Die liefdegeur moet elk tot liefde nopen,

Die met zijn tong niet achterklapt;

Die nooit zijn geld op woeker geeft;

Die onnatuurlijk' offerand',

Die ons, onder 't leed gebukt,

Die tot wering van 't geweld

Die voorheen mij teer beminden,

Die vorst Faros legermacht

Die zal, door 's HEEREN gunst geleid,

Die zeggen: Wij, wij zullen zegepralen,

Die Zijn volk, als bij de hand,

Die, door dien verdeelden plas,

Die, wars van 't kwaad, niet in de zonde leeft;

Dies heb Ik, door hun tergend kwaad

Dies hebt G', o God, hun last verlicht,

Dies zwoer d' Almachtige, dat Hij

Dikke wolken goten water;

Dit alles spoorde God tot wraak;

Dit doet Jozefs zaad

Dit duurde tot ik uit dien drom

Dit hoorde God, en heeft, op 't felst ontstoken,

Dit hoorde God, en werd op 't hoogst verbolgen;

Dit is de dag, de roem der dagen,

Dit is, dit is de poort des HEEREN:

Dit loon krijg, elk van 's HEEREN handen,

Dit lot is u beschoren,

Dit overstelpt mijn geest met rouwe:

Dit zag de zee met bevend' ogen aan,

Doch gij, mijn ziel, het ga zo 't wil,

Doch Jozefs tent liet Hij verachtlijk varen,

Doch om Zijns Naams wil, om Zijn macht

Doch op U zien mijn schreiend' ogen;

Doch riepen z' in d' ellenden

Doch, riepen z' in d' ellenden

Doe bij Uw knecht weldadigheid, o HEER',

Doe een teken mij ten goede,

Doe hen altoos onzeker gaan,

Doe hen beschaamd staan en bezwijken,

Doe 't kwade, bij hen ondernomen,

Doe mij niet mee vergaan

Doe mij op 't pad van Uw geboden treen;

Doe misdaan toe tot al hun euveldaan,

Doe tot vergelding, HEER' der heren.

Doet bij uw harp de psalmen horen;

Door al Uw deugden aangespoord,

Door Gods gena wordt mijne ziel gered,

Door 's Hoogsten arm 't geweld onttogen,

Door Uw arm en alvermogen,

Door Uw gramschap, fel ontstoken,

Door Uwen toorn vergaat ons kwijnend leven;

Doorgrond m' en ken mijn hart, o HEER';

Draagt Gij, o God, hen nog geduldig?

Durft gij bestaan te twisten met Mijn kracht?

Dus hebben z' ook, doldriftig, onbesuisd,

Dus heeft de HEER' tot mijnen Heer' gesproken:

Dus krijg ik van mijn plicht,

Dus toog 't verkoren volk des HEEREN

Dus wil d' Almachtig', op hun smeken,

Dus wordt gewis, in 't veilig samenleven,

Dus zij 's HEEREN Naam geprezen,

Een dikke rook ging op, waar Hij Zich keerde,

Een goddloos rot heeft mij ten roof gesteld;

Een lasteraar, een leugenspreker

Een listig volk heeft, boos en trots van aard,

Een net belemmerd' onze schreden,

Een stroom van ongerechtigheden

Een vuurgloed gaat Hem voor,

Eenmaal sprak God tot mij een woord,

Eerlang gedenkt hieraan het wereldrond;

Eert geen uitlands God;

Egypteland zag al het eerstgeboren,

't Eind der aard' werpt dampen uit

Elk mocht zijn brood, zo mild hem toegemeten,

Elk woedt om strijd, en toont zich onbeschroomd;

Elk, die Hem vreest, hoe klein hij zij of groot,

En Ik, die Vorst, met zoveel macht bedeeld,

'k Erken nochtans, Gij, Gij zijt heilig, HEER',

Fnuik Gij, o HEER', der goddelozen kracht;

G' omringt mijn gaan en liggen, Gij,

G' onthoudt, o HEER', dan Uw barmhartigheen,

Gaat niet de mens, als in een beeld, daarheen,

Gaat tot Zijn poorten in met lof,

Gans anders is 't met hem, die 't kwaad bemint:

Gans Gilead behoort aan mij;

Gans Moab buigt zich dienstbaar neer

Gans Sion was verheugd,

't Gebergte smelt als was,

't Gebruis der zee doet Gij bedaren,

Gedenk aan David, aan zijn leed;

Gedenk aan 't woord, gesproken tot Uw knecht,

Gedenk den smaad, dien elk van Uwe knechten lijdt,

Gedenk niet meer aan 't kwaad, dat wij bedreven,

Gedenk, o HEER', gedenk aan d' Edomieten,

Gedenk, o HEER', hoe zwak ik ben, hoe kort van duur.

Geduchte God, hoor mijn gebeden;

Geef dat mijn oog het goed' aanschouw',

Geef Gij ons hulp in tegenheen,

Geef ons gena, geef ons gena, o HEER',

Geef 't wild gediert', dat niets in 't woen ontziet,

Geef, HEER', den goeden Uwen zegen;

Geef, HEER', den Koning Uwe rechten,

Geef, HEER', opdat van angst en strijd

Geeft d' eer aan 't eeuwig Opperwezen;

Geeft dan eeuwig' eer

Geeft den God des hemels eer,

Geen ding geschiedt er ooit gewisser,

Geen druk beschaamt hun hoop in bange tijden,

Geen geval, geen zorg, geen list,

Geen ijdle zorg doe u van 't heilspoor dwalen;

Geen kwaad gerucht zal hem ontzetten,

Geen leeuw is heter op de jacht;

Geen onheil zal de stad verstoren,

Geen vader sloeg met groter mededogen

Geleid door 's HEEREN alvermogen,

Gelijk de pijlen in de hand

Gelijk een duif, door 't zilverwit

Gelijk een sprinkhaan, omgedreven,

Gelijk 't gebergt', dat, hoog gerezen,

Gelijk het gras is ons kortstondig leven,

Gelijk zich die niet laat bezweren,

Geloofd zij God met diepst ontzag!

Geloofd zij God, Die Zijn genade

Geloofd zij God, wiens open oren,

Geloofd zij Isrels grote God!

Gemene lieden immers zijn

Gena, o God, bescherm mij door Uw hand.

Gena, o God, gena, hoor mijn gebed.

Gena, o God, gena, hoor mijn gebeen;

Genaak, genaak in gunste tot mijn ziel;

Gerechtigheid en recht heb ik gedaan;

't Geroep des vijands doet mij beven,

't Getal van mijn vervolgers is zeer groot,

Getrouwe God, de heidnen zijn gekomen,

Getrouwe HEER', Gij wilt mijn goed, mijn God,

Gewis, Gij zult, all' eeuwen door

Gewis, hoe hoog de nood mag gaan,

Gezegend zij de grote Koning,

Gezegend zij de HEER', die t' allen tijde

Gij bozen, wijkt, opdat ik steeds 't gebod

Gij deedt hem wel, een weinig tijds, beneden

Gij deedt mij veel benauwdheid smaken

Gij doet ons bevend rugwaarts wijken,

Gij doet ons tot een spreekwoord strekken

Gij geeft hem, wijd en zijd in alle landen,

Gij geeft, dat d' uitgang van den morgen

Gij grieft mij door uw schampre woorden,

Gij hebt en metgezel en vrind,

Gij hebt m' in 't hart meer vreugd gegeven,

Gij hebt mij in den kuil gelegd,

Gij hebt mij uit den twist des volks verheven,

Gij hebt mij van mijn kindse dagen

Gij hebt mij, HEER', met kracht omgord tot strijden.

Gij hebt mijn gans gestel doorgrond,

Gij hebt mijn weeklacht en geschrei

Gij hebt mijn ziel beveiligd voor den dood;

Gij hebt Uw land, o HEER', die gunst betoond,

Gij hebt Uw troon van eeuwigheid gegrond.

Gij hebt Uw volk een harde zaak

Gij hebt van achtren mij bezet;

Gij hebt veel goeds bij Uwen knecht gedaan;

Gij hebt weleer van hem, dien Gij geheiligd hadt,

Gij hebt, o HEER', in 't doodlijkst tijdsgewricht

Gij hebt, wijl niets Uw oog weerhoudt,

Gij 's HEEREN knechten, looft den HEER';

Gij immers, HEER', Gij zijt het, door Wiens macht

Gij koninkrijken, zingt Gods lof;

Gij maakt eerlang mij 't levenspad bekend,

Gij overstroomt het mensdom; zijn vermogen

Gij scheldt en straft vervloekte hovaardij,

Gij schiept het barre noord' en 't zoele zuiden saam;

Gij scholdt de heidnen keer op keer;

Gij spleet weleer de Schelfzee door Uw kracht;

Gij spot vergeefs, beschimpende den raad

Gij temt de woeste zee, zij luistert naar Uw wil;

Gij toch, Gij zijt hun roem, de kracht van hunne kracht;

Gij toetstet mij bij dag en nacht;

Gij volk, uit Abraham gesproten,

Gij vondt in ons een welbehagen;

Gij weet, o God, hoe 'k zwerven moet op aard';

Gij zalft mijn hoofd, Gij doet mijn blijdschap groeien,

Gij zelf, o God, die, uit Uw woning,

Gij zijt alleen - wat zou ik vrezen-

Gij zijt mij, HEER', ter schuilplaats in gevaren;

Gij zijt mijn God, U zal ik loven,

Gij zijt volmaakt, Gij zijt rechtvaardig, HEER';

Gij zijt, o HEER', van d' allervroegste jaren

Gij zit, gij spreekt van uwen broeder kwaad;

Gij zoldert in de waatren Uwen troon;

Gij zult aan d' een en d' andre hand,

Gij zult met luister mij omringen,

Gij zult nieuwe dagen voegen,

Gij zult nochtans het leven derven,

Gij zult opstaan, ons beschermen,

Gij zult uw volk een schuilplaats wezen;

Gij zult Uw volk, in bange tegenspoeden,

Gij, die geducht zijt in vermogen,

Gij, die God vreest, gij allen prijst den HEER';

Gij, die hem gunstig hebt gered,

Gij, evenwel, Gij blijft dezelfd', o HEER';

Gij, HEER', Gij zet den bozen palen,

Gij, HEER', verdelgt den leugenspreker.

Gij, hemel, aard' en zee, vermeldt Gods lof;

Gij, met hen begaan,

Gij, volken, hoort; waar g' in de wereld woont,

Gij, vreeslijk zijt Gij in 't gericht;

Gij, zal hij zeggen, zijt mijn Vader en mijn God,

God baande door de woeste baren

God bracht na tegenheden

God breidd' een wolk uit, om Zijn scharen,

God deed Zijn volk met wisse treden,

God geeft den wijn, tot vreugd voor 't hart bereid,

God geeft Zijn gunstvolk moed en krachten,

God heb ik lief, want die getrouwe HEER'

God heeft bij ons wat groots verricht;

God heeft de waapnen aangegrepen,

God heeft voor 't grote licht,

God heerst als Opperheer;

God is bekend bij Judas stam,

God is een toevlucht voor de Zijnen,

God is goed, looft Hem te zaam

God is groot; ik weet dat Hij

God is mijn licht, mijn heil, wien zou ik vrezen?

God is op 't hoogst geducht in Zijner heilgen raad'

God is 't verbroken hart,

God laat hen nooit in 's haters wreed vermogen;

God roeit hen uit, die 's vromen rust verstoren;

God schiep aan des hemels trans

God slaat een gram gezicht

God sprak, en deed den vorsten weten:

God stilt, alom, het orelogen;

God vaart, voor het oog,

God wil al 't vee steeds spijzen, laven;

God zal hen zelf bevestigen en schragen,

God zal mij horen, en hen plagen,

God zal mijn hoofd nu boven 's vijands benden

God zal u voor Zijn wraak doen bukken,

God zal Zijn waarheid nimmer krenken,

God zij altoos op 't hoogst geprezen;

God zorgt, als 't leed genaakt,

God, de HEER', regeert.

God, die helpt in nood,

God, die het recht met kracht verdedigt, sloeg

God, die op 't recht Zijn troon wil stichten,

God, die vreeslijk is en groot,

Gods macht verbreekt den arm der goddelozen,

Gods offers zijn een gans verbroken geest,

Gods rechterhand is hoog verheven;

Gods verborgen omgang vinden

Gods vriendlijk aangezicht,

Gods wagens, boven 't luchtig zwerk,

Gods wraak ontwaakt en trekt de trotsen tegen,

Gord, gord, o Held, uw zwaard aan uwe zijde,

Groot en eeuwig Opperwezen,

Gun leven aan mijn ziel, dan looft mijn mond

'k Haat ranken, vol van kwaad, en bittre vrucht,

'k Had hun haters ras

'k Had om mijn haters 't kleed gescheurd,

'k Had u dan tot spijs

't Hart schokt in mij heen en weder,

Haters van den HEER'

'k Heb aan dit volk, dat Mij vergat,

'k Heb andren al de rechten van Uw mond

'k Heb eens gezworen bij Mijn eigen heiligheid;

'k Heb hun hals bevrijd

'k Heb hunne rechters vrij gelaten;

Heb ik mijn ziel niet stil gezet,

'k Heb in mijn hart Uw rede weggelegd,

'k Heb lang den HEER' in mijnen druk verwacht,

'k Heb mijn tranen, onder 't klagen,

'k Heb U voorwaar in 't heiligdom

'k Heb Uw geboon, mijn God, dies meer dan goud,

'k Heb, HEER', des nachts aan Uwen Naam gedacht,

Heeft dan dit volk, dat groeit in euveldaan,

Heeft dan dit volk, dat groeit in euveldaan,

Heeft dan, o HEER', Uw gramschap nimmer end?

HEER', ai, maak mij Uwe wegen,

HEER', doe mij spoedig ademhalen;

HEER', door goedheid aangedreven,

HEER', ik voel mijn krachten wijken,

HEER', onze Heer, grootmachtig Opperwezen,

HEER', onze Heer, grootmachtig Opperwezen;

HEER', open Gij mijn lippen door Uw kracht,

's HEEREN goedheid kent geen palen.

's HEEREN stem ontbloot het woud;

's HEEREN stem verbaast natuur,

's HEEREN stem, op 't hoogst geducht,

's HEEREN wonderstem verbreekt,

'k Hef mijn ziel, o God der goden,

Heft uwe handen naar omhoog,

Heilig zijn, o God, Uw wegen;

Helaas, het best van onze beste dagen

Hen, die op mijne ziele loeren,

Herdenk de trouw, aan ons voorheen betoond;

Herdenk, mijn God, herdenk die wonderdaan!

Herinnert u, gij roekelozen,

Het aardrijk zij rechtvaardigen en vromen

Het briesend paard moet eindlijk sneven,

Het donker bos weergalmt op 't hees geschreeuw

Het heidendom werd voor hen weggedreven;

Het heil is ver van 't goddeloos geslacht,

Het heillot, dat rechtvaardigen verkregen,

Het kostlijk bloed van Uwe gunstgenoten,

Het nuttig vee en 't roofziek bosgediert',

Het onderpand van 't heerlijk alvermogen,

Het ruime hemelrond

Het trots gedrag des bozen doet

Het trotse Moab, overheerd,

Het vogelte vindt schuilplaats in hun loof,

Het volk, dat Gij hebt uitverkoren,

Het vuur verslond de strijdbre jongelingen,

Het woeste volk zal voor Hem knielen;

Hier raakten zij aan 't kwijnen

Hij dacht in gunst, door hunne ramp bewogen;

Hij deed vol kracht hen voor Zijn pijlen zwichten,

Hij deed Zijn knecht van achter 't vee zich spoeden,

Hij doet de grote waatren zwellen,

Hij doet den storm bedaren;

Hij gaf aan Jakob Zijne wetten,

Hij geeft m' opnieuw een danklied tot Zijn eer,

Hij heeft de kracht Zijns werks getoond

Hij heeft den vloek op zich genomen;

Hij heeft een diepen kuil doen delven,

Hij heeft gedacht aan Zijn genade,

Hij heeft voorheen aan Mozes Zijne wegen,

Hij heeft zijn wortels uitgeschoten;

Hij heeft, O God, van U begeerd

Hij heelt gebrokenen van harte,

Hij is al treft u 't felst verdriet,

Hij is door elk beroofd, den nabuur tot een smaad.

Hij kan dien prijs der ziele, dat rantsoen,

Hij kreeg van Farao in handen

Hij ligt verbrand en afgehouwen.

Hij loert, en houdt zich in het donker schuil,

Hij maakte, Hij, die heerlijk is,

Hij schept in 't heilig recht behagen,

Hij slaat zijn handen aan zijn vrinden,

Hij sprak: Ik zal de schoonste landen,

Hij strooit steeds uit aan alle zijden,

Hij verbaasde Faros hof;

Hij vleit zich, dat de Godheid dit vergeet',

Hij wekt, met slechts te spreken,

Hij wil in gunst uw heil bewerken,

Hij will' uw offerspijz' gedenken;

Hij zal dit kwaad, dit boos bestaan,

Hij zal eeuwig in vermogen,

Hij zal in alle ramp en pijn,

Hij zal mijn haters weren,

Hij zal naar 't recht de woeste heidnen richten,

Hij zal noch wanklen, noch bezwijken,

Hij zal op weg eens drinken uit de beken,

Hij zal uit 's vogelvangers net

Hij zal Zijn volk niet eindeloos kastijden,

Hij zelf zal aan het wereldrond,

Hij zendt op aarde Zijn bevelen;

Hij ziet zijn dag, den dag zijns oordeels, komen.

Hij zocht alom, maar ach, Hij vond er geen.

Hij zocht alom, maar ach; Hij vond er geen;

Hij zoekt en Hij gedenkt het bloed,

Hij zond een heir, door niemands hand te weren,

Hij zond in plaats van vruchtbren regen,

Hij, die op Gods bescherming wacht,

Hij, die Uw Naam in waarheid kent,

Hij, die vol ijdelheid,

't Hijgend hert, der jacht ontkomen,

Hoe blinkt het alles door vertoning

Hoe dierbaar zijn m' Uw wonderdaan!

Hoe goddelijk en schoon,

Hoe groot en schittrend is zijn eer,

Hoe groot is 't goed, dat Gij zult geven

Hoe groot zijn, HEER', Uw werken!

Hoe groot, hoe vrees'lijk zijt G' alom,

Hoe Hij Zijn oog op hen had neergeslagen,

Hoe kleeft mijn ziel aan 't stof! Ai, zie mijn nood;

Hoe lang zal ik, door tegenheen,

Hoe lang zult Gij in gramschap zijn ontstoken;

Hoe lang, HEER', zullen dan de bozen,

Hoe lang, o God, zal in dit zwaar verdriet,

Hoe lang, o HEER' der legermachten,

Hoe lang, o HEER', mijn toeverlaat,

Hoe lang, o wreedaards, zoekt gij dan

Hoe lief heb ik Uw wet! Het is mijn doel,

Hoe lieflijk, hoe vol heilgenot,

Hoe menigmaal hebt G' ons Uw gunst betoogd,

Hoe vreeslijk groeit, o God,

Hoe wonderhaar is Uw getuigenis!

Hoe worden zij tot ieders schrik

Hoe zalig is het volk, dat naar Uw klanken hoort!

Hoe zoet zijn mij Uw redenen geweest!

Hoed mijn ziel,en red z' uit noden,

Hoewel zijn weg niets is dan ijdelbeid,

't Hoogmoedig volk dicht leugens tegen mij;

Hoopt op den HEER', gij vromen;

Hoor mij, o HEER', Uw goedertierenheid

Hoor mijn gebed, mijn bang geroep, o HEER',

Hoor mijn geschrei! 'k Ben uitgeteerd,

Hoor naar mijn stem en kermend smeken,

Hoor, HEER', mijn stem naar Uw goedgunstigheid,

Hoor, o HEER', verhoor mijn smeken,

Hoort Mij, zei Ik toen,

Houdt dan uw tong in toom.

Houdt uw geslacht Mijn heilverbond,

't Hovaardig volk heeft mij op 't felst bespot;

Hun aanslag is verwoed en boos;

Hun drift, aan snood bedrog verbonden,

Hun hand, hoe fraai bewerkt, tast nooit iets aan,

Hun hart vergat den Opperheer,

Hun hart was boos, vervuld met slinkse streken;

Hun mond is vol van lastren, en van liegen,

Hun mond tast zelfs den hemel aan;

Hun tafel word', o God, hun tot een strik,

Hun tong, die andren durfd' onteren,

Hun tongen scherpen zij als slangen;

Hun vijand heeft hen wreed verdrukt;

Hun zijt Gij goed, die goedertieren handlen;

Hun zwaard deed hen dit land niet erven;

Ik ben als dood in 't hart vergeten,

Ik ben een vriend, ik ben een metgezel

Ik ben nooddruftig, arm en naakt;

Ik ben op 't diepst verdrukt; ai, schenk mij, HEER',

Ik ben Uw knecht, geef mij dan recht verstand,

Ik ben verblijd, wanneer men mij

Ik ben verstomd, en zal mijn mond voortaan

Ik ben wel klein, veracht, maar niet verleid;

Ik ben, helaas, een leedren zak gelijk,

Ik ben, o HEER', een vreemdling hier beneen;

Ik blijf den HEER' verwachten;

Ik dacht in mijn verdriet te smoren;

Ik denk, in 't midden der gevaren,

Ik derf mijn vrienden, tot mijn straf;

Ik haat bedrog en valsheid van gemoed,

Ik heb bedaard mijn wegen nagegaan,

Ik heb geloofd, dies spak ik tot Gods eer.

Ik heb het lot eens dwinglands waargenomen:

Ik heb mijn mond begerig opgedaan,

Ik heb mijn vlees met enen zak bekleed,

Ik heb mijn voet geweerd van kwade paan,

Ik heb somtijds het scheemrend morgenlicht

Ik heb voor mij al Uw getuigenis,

Ik heb, dit was Uw taal, een vast verbond gemaakt

Ik heb, te moedloos neergebogen

Ik hef mijn handen naar den hogen;

Ik hef tot U, die in den hemel zit,

Ik kan met U door sterke benden dringen;

Ik ken Uw gunst, ik ken Uw trouw hieraan,

Ik lag en sliep gerust,

Ik lag gekneld in banden van den dood,

Ik loof den HEER', mijn God,

Ik loof eerlang U in een grote schaar,

Ik overtref mijn leraars in beleid,

Ik riep tot U, ik zeid': o HEER',

Ik riep U aan, o HEER', met al mijn hart;

Ik roem in God; ik prijs 't onfeilbaar woord;

Ik roem, o eeuwig Alvermogen,

Ik roep tot God, den Koning van 't heelal;

Ik roep tot U, o eeuwig Wezen!

Ik sla op die getrouw in 't land zijn d' ogen;

Ik sprak, door mijn geluk misleid:

Ik steun op God, mijn toeverlaat,

Ik vrees niet, neen, schoon ik door duistre dalen,

Ik was verstomd, ik sprak van 't goede niet;

Ik was, aan U verpand,

Ik weet, dat God, getrouw in 't richten,

Ik weet, o HEER', dat Uw gerichten zijn

Ik werd benauwd van alle zijden,

Ik werd verlost van 's vijands legerscharen,

Ik zag met nijdig' ogen aan,

Ik zal blijmoedig henen treden

Ik zal de heerschappij doen duren bij zijn zaad,

Ik zal den HEER' op 't hoogste prijzen,

Ik zal den HEER', die mij getrouwen raad

Ik zal het brandaltaar doen roken

Ik zal het eeuwig Wezen prijzen,

Ik zal in U, mijn God, van vreugd,

Ik zal integendeel, al wie hem wederstaat

Ik zal met al mijn hart den HEER',

Ik zal met hart en mond, o HEER',

Ik zal met vreugd in 't huis des HEEREN gaan,

Ik zal mijn wraak goddlozen ieder' morgen

Ik zal Uw Naam met dankerkentenis,

Ik zal, door ijvervuur aan 't blaken,

Ik zal, in tegenwoordheid

Ik zal, o God, bepeinzen Uwe wet,

Ik zal, O HEER', dien ik mijn Koning noem,

Ik zal, o HEER', Uw wonderdaan,

Ik zal, omdat G' in bange dagen

Ik zal, oprecht van hart, Uw Naam, o HEER',

Ik zal, zolang ik 't levenslicht geniet,

Ik zei: Nu zal ik letten op mijn paan,

Ik zet mijn treden in Uw spoor,

Ik zie mijn ziel vervolgd door snoden;

Ik zoek den vree steeds aan te kweken;

Ik, Ik ben de HEER';

In 't bitter leed, dat wij verduren,

In d' achtbre Godsvergaderingen

In God is al mijn heil, mijn eer,

In haar paleizen vestigt God

In hunne grijze dagen,

In plaats van troost, vervolgt mij 's vijands blaam.

In plaats van uw doorlucht, en vrome vaadren

In 't stille graf zingt niemand 's HEEREN lof.

In Uwe hand zijn mijne tijden;

In Zijne tent, rondom Hem zo vol luister,

Indien ik zeg: De donkerheid

Indien men op hun voorspoed let,

't Is al bedrog en valsheid, wat zij spreken.

't Is de HEER' van alle heren,

't Is de HEER', die 't recht der armen,

't Is de HEER', die vreemdelingen

't Is de HEER', Wiens alvermogen

't Is de HEER', Wiens mededogen

't Is God, aan tijd noch plaats verbonden

't Is God, die mij met sterkte wil omgorden;

't Is God, dien w' onzen Redder noemen,

't Is God, Wiens hand den bergen water schenkt,

't Is goed voor mij, verdrukt te zijn geweest,

't Is 't kwaad, waarin z' elkander sterken,

't Is niet alleen dit kwaad, dat roept om straf;

't Is trouw, al wat Hij ooit beval;

Israellers, looft al t' zaam

Isrel kwam door 's Hoogsten hand

Ja waarlijk, God is Isrel goed,

Ja, elk der vorsten zal zich buigen

Ja, hadden w', in dien druk gezeten,

Ja, ik ben als een, wiens oren

Ja, 't lust, U, HEER' der legerscharen,

Ja, zonder vrees mocht Isrel veilig trekken;

Jeruzalem, dat, zo ik u vergete,

Juich aarde, juich alom den HEER',

't Juich al voor 't Aangezicht des HEEREN.

Juich, aarde, juich met blijde galmen

Juicht elk om strijd met blijde galmen;

Juicht, o volken, juicht,

Keer eindlijk, HEER', toch weder;

Keer weer, o God der legermachten,

Kom mij te hulp; mijn ziel, die U verbeidt,

Komt, kindren, hoort naar mij,

Komt, laat ons samen Isrels HEER',

Komt, luistert toe, gij Godgezinden,

Komt, maakt God met mij groot,

Laat al de stromen vrolijk zingen,

Laat allen, die, met schampren spot,

Laat Arons huis Gods goedheid loven,

Laat d' ijverige tempelreien

Laat dien, om al zijn handelingen,

Laat 's HEEREN lof ten hemel rijzen;

Laat hen eerlang bij d' uitkomst weten,

Laat hen niet zeggen in het hart:

Laat hen, o God, om spijs verlegen,

Laat ieder 's HEEREN goedheid loven;

Laat kwaad op kwaad zijn huis omringen;

Laat mij Uw dierbre goedheid prijzen,

Laat nooit des bozen wens gelukken,

Laat nooit mijns vijands wens gelukken.

Laat ons alom Zijn lof ontvouwen:

Laat ons den rustdag wijden,

Laat ons, o God der legermachten,

Laat over mij Uw aanschijn lichten;

Laat toeh het kwaad der goddelozen

Laat Uw gena ons met haar troost verrijken,

Laat Uwe gunst mij niet begeven;

Laat vrij het schuimend zeenat bruisen;

Laat vromen, juichend t' allen tijd',

Laat zijne kinderen als wezen,

Laat zulken eer bewijzen

Laat zulken eer bewijzen

Laat zulken eer bewijzen

Laat, HEER', Uw bijstand niet vertragen;

Laat, zeiden zij, laat ons het ganse land,

Leer mij naar Uw wil te handlen,

Leer mij, o God van zaligheden,

Leer mij, o HEER', den weg, door U bepaald;

Leid mij in Uw gerechtigheden,

Leid mij, HEER'; ik zou in 't stijgen

Let toch, en zie op vromen en oprechten;

'k Liet hen dies , veracht,

Loof Hem, die u vergunt uw zielsverlangen,

Loof Hem, die u, al wat gij hebt misdreven,

Loof, aarde, loof Gods wonderdaan;

Loof, loof den HEER', gij heidendom!

Loof, loof den HEER', mijn ziel, met alle krachten;

Looft den groten God, Wiens troon

Looft den HEER', die wondren werkt;

Looft den HEER', want Hij is goed,

Looft den HEER', Wiens heerschappij

Looft den HEER', Wiens sterke hand

Looft der heren Opperheer;

Looft God in Zijn gemeent' alom,

Looft God naar Zijn hoog bevel,

Looft God, den trouwen Opperheer!

Looft God, looft zijn Naam alom;

Looft God, met bazuingeklank;

Looft God, zingt eeuwig 's HEEREN lof,

Looft Gods macht, die onbeperkt,

Looft Gods wijsheid; door Zijn woord

Looft Hem, die den Amoriet

Looft Hem, die Egypte 's staat

Looft Hem, die het Rode meer

Looft Hem, looft Hem, al wat leeft,

Looft Hem, nu die erfenis,

Looft Hem, Wiens geduchte macht

Looft Isrels God; roept, door all' eeuwigheen,

Looft met hart en stem,

Looft, Hallelujah, looft den HEER';

Looft, kruipend wild en tam gediert';

Looft, looft den HEER' der legerscharen,

Looft, looft den HEER' gestadig;

Looft, looft den HEER', dien onbedwongen,

Looft, looft nu aller heren HEER',

Looft, looft, den HEER', gij Zijne legerscharen,

Looft, looft, met waar' erkentenis

Looft, looft, verheugd den HEER' der Heren;

Loutre goedheid, liefdekoorden,

Maak dat dit volk geen rustplaats vind';

Maak hen gelijk aan 't lichtverdorrend gras,

Maak in Uw woord mijn gang en treden vast,

Maak Uwe weldaan wonderbaar,

Maak z' als dat gras, waarmee de maaier nooit,

Maan en sterren, min in pracht,

Maar ,blij vooruitzicht, dat mij streelt,

Maar 't aardrijk opende zijn mond,

Maar ach, hier is het recht vergeten;

Maar ach, mijn God, waar blijkt Uw trouw nu, waar Uw eer?

Maar d' altoos wijze raad des HEEREN,

Maar d' Opperheer, die Zijn geduchten stoel

Maar de HEER' zal uitkomst geven,

Maar die nu hulploos kermen,

Maar elk, die snood, door listige bedrijven,

Maar geef Uw dierbren gunstelingen,

Maar Gij, HEER, Gij zijt lankmoedig,

Maar Gij, o HEER', tot Wien mijn ziel zich keert,

Maar God zond Mozes, die tevoren

Maar God, aanschouwend al hun lagen,

Maar 's HEEREN gunst zal over die Hem vrezen,

Maar 't heilig volk, dat op deez' aarde leeft,

Maar ik ben, in d' ongelukken,

Maar ik zal als d' olijfboom groeien,

Maar ik, ik ben oprecht;

Maar mij ontmoet Uw mededogen;

Maar mijn vijand zie ik leven,

Maar Mijn volk wou niet,

Maar schoon zij dus Gods goedheid ondervonden,

Maar 't vrome volk, in U verheugd,

Maar wat klaag ik, HEER' der heren?

Maar wij, om Uwentwil verdreven,

Maar wil dit volk niet bukken

Maar word' ik ooit met bange vrees belaan,

Maar zij vergaten 's HEEREN werk;

Maar, HEER', Gij zijt nabij, Gij ziet mij aan;

Maar, HEER', Gij zijt veel sterker dan 't geweld

Maar, in dit smartelijk verdriet,

Maar, Israel, vertrouw gij op den HEER'!

Maar, toen G' U slechts een ogenblik

Maar, trouwe God, Gij zijt

Men denkt niet meer aan hun verleden staat,

Men heeft mij fel benauwd van jongs af aan.

Men heeft mijn rug door ploegers diep geploegd,

Men heeft ons wreed vaneen gereten,

Men neem' hen, daar hun lastermonden

Men spreekt van u zeer herelijke dingen,

Men telt veeleer de haren van mijn hoofd,

Men voer' dien God geschenken aan;

Men zag hen zelfs, door drift verblind,

Men zal die bozen, door 't geweld

Men ziet u blij, in statelijke reien,

Merk op, mijn ziel, wat antwoord God u geeft;

Met hen trekt Ammon ene lijn,

Mijn bee, met opgeheven handen,

Mijn beendren kan ik tellen, een voor een.

Mijn beendren spreken tot Uw eer:

Mijn broedren ben ik vreemd, door elk onteerd,

Mijn geroep, uit angst en vrezen,

Mijn God, Gij hebt mij, op mijn klacht,

Mijn God, Gij hebt Uw wondren groot gemaakt;

Mijn God, ik steun op Uw vermogen,

Mijn God, mijn God, waarom verlaat Gij mij,

Mijn God, U zal ik eeuwig loven,

Mijn God, wat is de mens dan op deez' aarde!

Mijn God, zo 'k immer hebb' bedreven,

Mijn hand zal, hoe 't ook ga, hem sterken dag en nacht;

Mijn hart kleeft vast aan waarheid en aan deugd;

Mijn hart verfoeit en haat

Mijn hart verheft zich niet, o HEER',

Mijn hart voelt ween en bange nepen;

Mijn hart zal steeds op U vertrouwen;

Mijn hart zegt mij, o HEER' ,van Uwentwegen:

Mijn hart, o Hemelmajesteit,

Mijn hart, vervuld met heilbespiegelingen,

Mijn ijver heeft van smart mij doen vergaan,

Mijn kracht is, als een scherf, van sap beroofd.

Mijn lippen zullen juichend roemen,

Mijn nog zal hen aanschouwen,

Mijn ogen treuren om mijn leed,

Mijn ogen zijn bezweken, rood geschreid,

Mijn ontstoken ingewanden

Mijn oog is rood gekreten,

Mijn vijand roem, op zijn vermogen,

Mijn vijand word', eer hij 't verwacht,

Mijn vijand, dorstig naar mijn bloed,

Mijn voet hebt Gij doen in de ruimte treden;

Mijn weerpartijders, zeer te duchten,

Mijn ziel bepeinst uw wonderdaan,

Mijn ziel bewaart Uw trouw getuigenis;

Mijn ziel bezwijkt, zij is gans afgemat,

Mijn ziel grijp moed; wijkt bozen,

Mijn ziel is immers stil tot God;

Mijn ziel is in mijn hand, steeds in gevaar;

Mijn ziel kleeft U standvastig aan;

Mijn ziel, der tegenheden zat,

Mijn ziel, die naar den vrede haakt,

Mijn ziel, gans neergebogen,

Mijn ziel, hoe treurt ge dus verslagen?

Naar Gods wijs bestel,

'k Nam te Meriba

Neem Isrels Herder, neem ter oren;

Neem, HEER', mijn bange klacht ter oren;

Neem, o mijn volk, neem mijne leer ter oren;

Neen, dwaas, de HEER' weet uw gedachten,

Neen, dwaas, uw hoop zal ras vergaan,

Neen, gij, gij zijt het, dien ik eerde,

Neen; gij smeedt ongerechtigheden

Neig' nooit mijn hart tot kwade zaken,

Neig, o HEER', Uw gunstig' oren,

Niet ons, o HEER', niet ons, Uw Naam alleen

Niets is, o Oppermajesteit,

Nochtans is God het doel van onzen lof,

Nochtans was God met hen begaan;

Nooddruftigen vergeet God niet,

Nooddruftigen zal Hij verschonen;

Nooit klaagd' Ik 't u, indien Ik honger had,

Nu dan, o HEER', wat is 't, dat ik verwacht?

Nu moet uw tong de heidnen noden;

Nu stap ik rustig aan;

Nu stelt God waterbeken

Nu zal ik voor de weldaan, die 'k genoot,

Nu zie ik Gilead, gered,

O Babylon, wij zien eerlang u straffen.

O God mijns heils, mijn toeverlaat,

O God, die 's lands benauwdheid ziet,

O God, die ons ten schilde zijt,

O God, Gij zijt mijn toeverlaat;

O God, hoe hebben wij getreurd,

O God, mijn God, Gij aller vorsten HEER',

O God, neem mijn gebed ter oren;

O God, toen Gij, met majesteit,

O God, uw God heeft mild U overgoten;

O God, verlos en red mij uit den nood;

O God, verlos mij uit den nood,

O God, wij mochten met onz' oren,

O God, zo waardig mijn gezangen,

O HEER', de Koning is verheugd

O HEER', doe Gij mij recht.

O HEER', Gij wilt, door goedheid aangespoord,

O HEER', Gij ziet het; zwijg niet stil;

O HEER', Gij zijt weldadig;

O HEER', jaag hun vervaardheid aan,

O HEER', mijn God, volzalig Wezen,

O HEER', mijn rotssteen, mijne sterkte,

O HEER', mijn toevlucht, hoor mij klagen;

O HEER', ontdek mijn levenseind aan mij,

O HEER', sla toch op mijn geschrei Uw oog;

O HEER', Uw woord bestaat in eeuwigheid,

O HEER', verlos mij uit de banden,

O HEER, wil mijn gebeden horen;

O mijn ziel, wat buigt g' u neder?

O mijn ziel, wat buigt g' u neder?

O onze God, o vast vertrouwen

O vijand, hebt gij door uw macht,

O, gij vergadering, gezeten

Och daalde 't heil uit Sion spoedig neer

Och daalde 't heil uit Sion spoedig neer.

Och gaf mij iemand duivenvleuglen!

Och HEER', ik ben, o ja, ik ben Uw knecht,

Och HEER', och wierd mijn ziel door U gered!

Och, dat ik klaar en onderscheiden zag,

Och, had naar Mijn raad

Och, laat hen in hun kwaad niet groeien,

Och, mocht ik in die heilige gebouwen,

Och, neig tot mij Uw gunstig' oren,

Och, schonkt Gij mij de hulp van Uwen Geest!

Omdat hij, tegen zijn geweten,

Omdat mijn vijand, hoe geducht,

Omdat Mijn volk verwoest wordt en verdreven,

Omdat zij nooit naar 't werk des HEEREN,

Ons hart heeft zich van U, in noden,

Ontzet mij, red mij uit der vreemden handen,

Ontzondig mij met hysop, en mijn ziel,

Onz' ouders, in Egypteland,

Ook deed God uit de waterstromen

Ook hebt Ge mij niet weggestoten,

Ook spleten zelfs de rotsen op Zijn wenken,

Ook zond Hij toorn, verbolgenheid en noden,

Op God alleen betrouw ik in mijn noden.

Op 't heuglijkst zien Zijn gunstgenoten,

Op 't onverwachts zijn zij in angst gebracht,

Op U betrouw ik, HEER' der heren,

Op uw noodgeschrei,

Op wagens, paarden, en op helden,

Opdat de vijand, die mij haat,

Opdat ik, HEER', U, blij te moe,

Opdat z' op God hun hope stellen zouden,

Opdat zij weten en belijden,

Opent uwen mond,

Oren ziet men aan hun hoofd,

Perst eens de bittre tegenspoed

Prijs den HEER' met blijde galmen;

Prijst den Naam van uwen God,

Psalmzingt, Gods gunstgenoten, geeft,

Rechtvaardig is de HEER' in al Zijn handel;

't Rechtvaardig volk zal bloeien,

't Rechtvaardig volk zal welig groeien;

't Rechtvaardig volk zal zich verblijden,

't Rechtvaardig volk zult Gij belonen,

't Rechtvaardig volk, gered uit lijden,

Rechtvaardig volk, verhef uw blijde klanken,

Red mij van hen, die kwaad bedenken,

Red mij van hen, die 't ruim genot

Red mij, o God, uit 's vijands handen;

Reeds verlangen Uwe knechten

'k Riep tot den HEER' met luider stem;

'k Riep tot den HEER', in 't midden dier ellenden,

'k Riep tot den Oorsprong aller dingen,

Rijs op, o God, rijs op, toon Uw gezag;

Roemt nu met nieuwe lofgezangen

Roemt nu onzen God.

'k Roep, HEER', in angst tot U gevloden,

Roept in den nood tot Mij, uw God en HEER',

Ruk door Uw macht, mij uit het slijk; behoed,

Ruk spoedig aan, verdubbeld Uwe schreen;

'k Schatte mij geheel verloren;

Scheld met Uw stem het wild gediert',

Schoon hij zich op deez' aard' in wellust baadt,

Schud, daar zij dus mijn roem verkorten,

Sion, loof met dankbre stem

'k Sla d' ogen naar 't gebergte heen,

Sla hen en hunne prinsen, HEER',

Sla iedre zucht, mijn hart ontgleden,

Sla ik naar 't ruim der heldre hemelbogen,

Sla op mijn ellenden d' ogen,

Slaap weerhieldt Gij van mijn ogen,

'k Slijt den nacht in eenzaam waken,

'k Sloeg, eer ik werd verdrukt, het dwaalspoor in;

Smelt hen tot water, laat ze drijven;

Springt op van vreugd, verheft Zijn lof,

Sta op, o God, toon medelijden,

Sta op, o HEER', en laat den mens,

Sta op, verlos mij, HEER'.

Stap ik vol moeds ten oreloge,

Stel hunnen hoogmoed perk en paal,

Stel op den HEER' in alles uw betrouwen;

Stort over hen Uw gramschap uit; vertoon

Stouthartigen zijn daar beroofd;

Straks leidt men haar in statie, uit haar woning,

Terwijl zij samen zich verbinden,

Thans is de HEER' bekend alom,

Toen aten zij, en werden zat van eten;

Toen daalde 't vlees, als stof en dichte regen,

Toen dreigde God hen met den dood,

Toen heeft Hij hen met vlees gevoed.

Toen hij door 't Goddlijk alvermogen,

Toen ik de heidnen aan zag rukken,

Toen Israel 't Egyptisch rijksgebied,

Toen stond God op met gunstige gedachten,

Toen vorsten mij vervolgden zonder reen,

Toen weerde Pinehas den straf,

Toen 'k zweeg en U mijn ongerechtigheden,

Toen 't zwellend hart met ongeduld

Toont aller goden God te vrezen;

Tot het dom en dwaas geslacht,

Tot ik een rustplaats voor den HEER'

Tot staving van de waarheid, deed

Twist met mijn twisters, hemelheer;

U alleen, U loven wij;

U heeft de HEER', Wien 't nooit berouwt, gezworen:

U mag men zalig heten,

U smeekten zij, van mensenhulp ontbloot,

Uit diepten van ellenden

Uit Sion zal de HEER' Uw schepter zenden,

Uit Zijn heiligdom

Uitgeteerd door al mijn klachten

Uw aangezicht vertoon, aan Uwen knecht

Uw echtvriendin zal bloeien,

Uw God, o Isrel, heeft de kracht

Uw goedertierenheid,

Uw goedheid kroont de jaargetijen

Uw goedheid, HEER', is groot en hemelhoog;

Uw goedheid, HEER', is hemelhoog,

Uw gunst is groot, zij is bestendig.

Uw gunst sterkt meer dan d' uitgezochtste spijzen.

Uw hand heeft mij gemaakt en toebereid;

Uw hand, o God, heeft veilig mij geleid.

Uw heerschappij verduurt zelfs d' eeuwigheid;

Uw heiligdom is door het vuur verteerd;

Uw heilleer wordt door mij alom verbreid:

Uw hoop, Uw kudde woonde daar;

Uw ijzren staf, die al hun macht verplet,

Uw macht is groot, Uw trouw zal nooit vergaan;

Uw mogendheid heeft sterkte willen gronden,

Uw oppermacht, die wij ootmoedig eren,

Uw pijlen, fel van uwen boog gedreven,

Uw sterke hand heeft 's Leviathans woen,

Uw sterke hand zal onverwacht

Uw strenge geselroede,

Uw tong, die toelegt om te schaden,

Uw vijand heeft ter plaatse van 't gebed,

Uw volk zal op Uw heirdag tot het strijden

Uw wonderkracht heeft in den morgenstond

Uw woord is mij een lamp voor mijnen voet,

Uwer knechten trouwe zonen

Van geslachte tot geslacht

Van waar de zon in 't oosten straalt,

Verbazend hof van d' Opperheer,

Verberg mij voor de listigheden

Verberg Uw oog van mijn bedreven kwaad,

Verbergt G', o God, Uw glansrijk aangezicht,

Verborgenheen, met diep ontzag te melden,

't Verbrijzeld volk, o HEER', moet bukken,

Vergeef mij al mijn zonden,

Vergeefs op bouwen toegelegd,

Vergeefs van 's morgens vroeg geslaafd

Vergeet niet, HEER', dien onverdraagbren hoon,

Verhardt u niet; neemt Zijn gena

Verhef, o God, verhef U hemelhoog,

Verheug het volk, verblijd hen allen, HEER',

Verhoog, o HEER', Uw naam en kracht;

Verhoogt, o poorten, nu den boog!

Verhoogt, o poorten, nu den boog!

't Verkeerde hart, in wien 't mij ook moog' blijken,

Verklaar hem schuldig in 't gerichte;

Verlos mij van den leeuw, die woedt en tiert.

Verschijn nu blinkend, God der wrake;

Versmaadheid breekt en scheurt mij 't hart vaneen;

Verstaat dit toch, vergeters van Gods wet,

Verterend vuur gaat voor Zijn aanzicht heen;

Vertrouwt op God, gij allen, die Hem vreest;

Vertrouwt, wat uw begeert' ook zij,

Vervolg ze dus van oord tot oord,

Verwerp mij niet in hoger jaren;

Verwerp mij van Uw aangezicht toch niet.

Vest op prinsen geen betrouwen,

't Voegt ons met blijde klanken,

'k Voel de krachten mij begeven,

'k Voel door stinkend' etterzweren

Voer mij uit mijn gevangenis,

Vraagt naar den HEER' en Zijne sterkte,

Vreest 's HEEREN macht en dient Zijn Majesteit;

Vreest, vreest Hem t' allen tijd',

W' ontkwamen haast des vogelvangers net,

Waak op, mijn eer, waakt op, mijn harp en luit.

Waak op, mijn ziel, loof d' Oppermajesteit!

Waar liefde woont, gebiedt de HEER' den zegen:

Waar schapen zijn, of ossen in de weiden,

Waar zou ik Uwen Geest ontvlien?

Waar' ik door ongerechtigheden

Waarmede zal de jongeling zijn pad,

Waarom hebt Gij zijn muur verbroken,

Waarom is 't, dat Gij mij verstoot,

Waarom ontrooft de lasteraar Gods eer?

Waarom zou zich der heidnen macht vermeeren,

Waarom, daar wij Uw bijstand vergen,

Waarom, o God, zijn wij in eeuwigheid

Waarom, o HEER', blijft Gij van verre staan?

Waartoe u dus beroemd in 't kwade,

Waarvan ook geen voorbijgaand wandelaar

Wanneer de HEER', uit 's vijands macht,

Wanneer G' Uw arm verheft,

Wanneer ik in den nacht ontwaak,

Wanneer ik zei: Mijn voeten glijden,

Wanneer ik zelfs door vorsten werd beticht,

Wanneer ik, op mijn legerstee,

Wanneer Uw straf op enen stervling stort,

Wanneer Uw toorn en gramschap ons bezwaren,

Want des HEEREN hand besluit

Want deze God is onze God;

Want dit is 't bevel

Want elk ging voort in God op 't snoodst te tergen,

Want God heeft Zijn getuigenis gegeven

Want God wil mij Zijn bijstand bien.

Want God, de HEER', zo goed, zo mild,

Want goedertieren is de HEER';

Want 's HEEREN weg heb ik getrouw bewandeld,

Want Hij is onze God, en wij

Want hij zal zijn gelijk een frisse boom,

Want hoe de bozen zich doen schromen

Want ik gevoel de grootheid van mijn kwaad;

Want mijn hoofd is als bedolven

Want mijn leeftijd is door wenen,

Want op zijn wens beroemt zich 't goddloos rot.

Want samen zijn zij 't eens geraakt;

Want Sion is van God begeerd,

Want tegen U heeft dit geslacht

Want Uw alziend en toornig oog

Want Uw goedheid, die wij loven,

Want Uw goedheid, hoogst gerezen,

Want Uw pijlen doen mij dragen

Want vreemden steken 't hoofd omhoog

Want wie kan, na 't verscheiden,

Want, hoe het ga, de logenmond

Want, naar Uw allerheiligst recht,

Want, o HEER', ik ben aan 't zinken

Want, o trouw en eeuwig Wezen,

Want, schoon ik zelfs van vader en van moeder

'k Was als een wonder in elks ogen;

Wat blijdschap smaakt mijn ziel,

Wat drift beheerst het woedend heidendom,

Wat hij U smeekt, uit 's harten grond

Wat in de lucht, op d' aard', in 't water leeft,

Wat is de mens? Wat is in hem te prijzen,

Wat kon de boog den besten schutter baten?

Wat vijand tegen hem zich kant',

Wat vooglen door den ruimen luchtkring zweven,

Wat voordeel zal 't bedrog u baren,

Wat vree heeft elk, die Uwe wet bemint!

Wat was 't, o zee, dat u zo vluchten deed?

Wat zal ik, met Gods gunsten overlaan,

Wat zou mij toch doen vrezen in een tijd,

Wee mij, die rust en hulp moet derven,

Weer snood bedrog, o God, van mijn gemoed;

Weer van mij af de smaadheid, die ik vrees;

Weerhoud, o HEER', Uw knecht,

Wees dan mijn hulp; houd U niet ver van mij;

Wees Gij mijn steun, dan zal ik, vrij van leed,

Wees mij een rots, om in te wonen;

Wees over 't heil der bozen niet ontstoken;

Wel hem, die steeds zich zal erbarmen;

Welhaast had ik de vlucht genomen,

Welzalig elk, die 't recht betracht,

Welzalig hij, die al zijn kracht

Welzalig hij, die als een held,

Welzalig hij, die in der bozen raad,

Welzalig hij, die zich verstandig draagt

Welzalig hij, wiens zonden zijn vergeven,

Welzalig is het volk, dat, dus gezegend,

Welzalig zij, die, naar Zijn reine leer,

Welzalig zijn d' oprechten van gemoed,

Wend, wend mijn oog van d' ijdelheden af;

't Werd alles door Zijn groot vermogen

Wie heeft lust den HEER' te vrezen,

Wie heeft mij zoveel heils bereid;

Wie helpt mij tegen al die bozen?

Wie is aan onzen God gelijk,

Wie is gelijk aan onzen HEER',

Wie kan Gods wijs beleid doorgronden?

Wie kent Uw toorn, wie zijn geduchte krachten?

Wie klimt den berg des HEEREN op?

Wie roemt niet 's HEEREN wondre trouw,

Wie toch is, als Gij, weldadig?

Wie U durft wederstreven,

Wie ver van U de weelde zoekt,

Wie vet is, eet, en knielt voor Isrels HEER';

Wie voert mij in een vaste stad,

Wie wijs is, merk' die dingen

Wie zal Uw wondren, Uw beleid,

Wie zal verkeren, grote God,

Wie zinloos, zonder t' overwegen

Wie zou niet voor Gods grootheid bukken?

Wien heb ik nevens U omhoog?

Wiens oog verworpenen veracht,

Wij hebben God op 't hoogst misdaan;

Wij zaten neer, wij weenden langs de zomen

Wij zien aan ons, na al dit ongeval,

Wij zullen in Zijn woning gaan;

Wij, o verheven Majesteit,

Wijk af van 't kwaad, en sta, met al uw krachten,

Wil mij, wanneer ik roep, verhoren,

'k Wil mijn misdaan, die U tergen,

Wil toch niet stug, gelijk een paard, weerstreven,

Wil Uwen knecht, door schuld verslagen,

Wil, o God, mijn bede horen;

Woedt nog de wraaklust onbeschroomd,

'k Wou vluchten, maar kon nergens heen,

Z' omringden mij met boze woorden,

't Zachtmoedig volk zal eens den vollen vrede

Zag ik mij door een vijand jagen,

'k Zal 's avonds klagen, zuchten, stenen;

'k Zal dan door mijn blijde galmen,

'k Zal dan gedurig bij U zijn,

'k Zal dit melden, 'k zal altijd

'k Zal eeuwig zingen van Gods goedertierenheen;

'k Zal gedenken, hoe voor dezen

'k Zal in Uw goedheid mij verblijden!

'k Zal in Uwe tent verkeren,

't Zal met blij gejuich Hem loven,

'k Zal met mijn ganse hart Uw eer

'k Zal met vermaak naar 't kwaad niet overhellen,

'k Zal met verstand den weg betreen der vromen.

'k Zal over hem, die achterklapt, mij belgen;

'k Zal Sions, 'k zal der armen spijs,

'k Zal tot God, mijn steenrots, spreken:

'k Zal uit uw huis geen var, noch uit uw kooi

'k Zal Uw geboon, die ik oprecht bemin,

'k Zal Uw gerechtigheid verheffen,

'k Zal van de deugd der milde goedheid zingen,

Zalig hij, die in dit leven,

Zeer groot is onze HEER', vol krachten;

Zegt, om de heidnen te verlichten;

'k Zei: Laat nooit mijn bitter lijden

Zelfs hij, op wien ik heb vertrouwd,

Zelfs vindt de mus een huis, o HEER',

Zend HEER', Uw licht en waarheid neder,

Zet, HEER', een wacht voor mijne lippen;

'k Zie in rouw en ongenuchten,

Zie mij, HEER', wien elk moet duchten,

Zie mijn ellend', o HEER', en help Uw knecht,

Zie op mij in gunst van boven,

Zie, zal men zeggen, zie den dwaze,

Ziedaar Gods toorn, gelijk een vuur, ontstoken;

Ziet gij een dief, gij loopt met hem en steelt;

Ziet, 't blij gerucht der ark liep voort,

Ziet, zeggen zij, hij ligt verschoven;

Zij dansen, wagglen, vallen,

Zij gaan van kracht tot kracht steeds voort;

Zij hadden mij omringd als bijen,

Zij hebben kwaad voor goed vergolden,

Zij hebben 't langgewenste land

Zij hebben mij bijkans op aard' vernield,

Zij hebben vol arglistigheid

Zij hebben wel een mond, doch die niet spreekt,

Zij hebben zich voor 't vloekaltaar,

Zij komen aan, door Goddlijk licht geleid,

Zij leggen lagen voor de vromen;

Zij maakten zich, den HEER' ten spot,

Zij momplen saam, vervuld met bittren haat;

Zij raadslaan slechts, vervoerd door haat,

Zij rotten saam, en houden bozen raad,

Zij rukken aan, met opgesperden mond,

Zij sloegen 't oog op God;

Zij spaarden volken, tot Gods hoon,

Zij spraken stout: Kan God in wildernissen

Zij spreken nooit van vrede, neen;

Zij tergden, twistend Gods gena,

Zij weken af door trouwelozen handel,

Zij werden daaglijks begenadigd,

Zij weten doorgaans van verdriet

Zij zeggen, stout op hun vermogen:

Zij zeiden stout, en heet op buit:

Zij zullen U eerbiedig vrezen,

Zij zullen u, Gods gunstgenoot,

Zij zullen, uit de volheid van 't gemoed,

Zij, die de zee bevaren

Zij, die gebonden zaten,

Zij, die kwaad voor goed vergelden,

Zij, die mijnen dood bejagen,

Zijn almacht wist de zee vaneen te scheiden

Zijn grondslag, zijn onwrikbre vastigheden

Zijn handelwijs baart altijd smart op smart,

Zijn is de zee; z' is door Zijn kracht,

Zijn machtig arm beschermt de vromen,

Zijn mond is vol van vloek, bedrog en list.

Zijn Naam is heilig en geducht;

Zijn Naam moet eeuwig eer ontvangen;

Zijn schoonheid is vergaan; zijn troon ligt neergestort;

Zijn wacht, waarop men hopen mag,

Zijn wonderdaan, door niemand af te meten,

Zingt beurtelings en dankt den HEERE;

Zingt des Hoogsten eer'

Zingt een psalm en geeft

Zingt nu blij te moe

Zingt vrolijk, heft de stem naar boven,

Zingt, zingt den HEER', die eeuwig leeft,

Zingt, zingt den lof van 't Opperwezen.

Zingt, zingt een nieuw gezang den HEERE,

Zingt, zingt een nieuw gezang den HEERE;

Zo gaat het elk, dien God bemint.

Zo Gij in 't recht wilt treden,

Zo Gij, van dat ik werd geboren,

Zo heb ik dan vergeefs gestreen,

Zo hoog Zijn troon moog' boven d' aarde wezen,

Zo ik dit zeggen staven zou,

Zo ik in mijne woning tree,

Zo ik niet had geloofd, dat in dit leven

Zo leeft de HEER', mijn rotssteen zij geprezen;

Zo leert hij zich geduldig dragen,

Zo moet de Koning eeuwig leven.

Zo moet mijn vijand op de hielen,

Zo word' Uw dierbaar volk in 't end,

Zo word', in 't land de handel ruim gedreven,

Zo zacht als olie is zijn spreken;

Zo zal de heerlijkheid der vromen

Zo zoeken mij vergeefs, o God,

Zo zullen wij de schapen Uwer weiden,

Zo zullen zich gehele scharen,

Zou dan de Schepper, die onz' oren,

Zou de HEER' Zijn gunstgenoten,

Zou God Zijn gena vergeten?

Zou 'k hen niet haten in mijn hart,

Zou in den kuil 't ontzielde stof,

Zou ooit de stoel der schandlijkheden

Zult Gij aan doden wondren doen?

Zwijg Gode, wacht op 't eind van 's HEEREN wegen,

Zwijg niet, o God, houd U niet doof.

Toon nummering: naast | in tekst | niet