Psalmen

Gezang 112

1
Een naam is onze hope,
een grond heeft Christus' Kerk,
zij rust in ene dope,
en is zijn scheppingswerk.
Om haar als bruid te werven,
kwam Hij ten hemel af.
Hij was 't, die door zijn sterven
aan haar het leven gaf.

2
Vergaard uit alle streken
in heel de wereld een,
werd dit haar zalig teken,
dat allen is gemeen.
Een bede vouwt de handen,
een zegen breekt het brood,
een vuurbaak staat te branden
in 't duister van de dood.

3
Bij 't bloedlicht der flambouwen,
in 't heetste van de strijd,
wacht zij in stil vertrouwen
de vrede voor altijd,
tot eind'lijk voor haar ogen,
waarin 't verlangen brandt,
het schouwspel komt getogen
der Kerke triumfant.

4
In haar drie-een'ge Here,
nog in haar aardse strijd,
blijft zij met hen verkeren,
wien ruste werd bereid.
Geef dat in uw genade,
o God, ook eenmaal wij
langs uwe lichte paden
gaan tot der zaal'gen rei!

<- Gezang 111 | Gezang 112 | Gezang 113 ->

Toon nummering: naast | in tekst | niet
Deze pagina afdrukken